หลังจากการสำเร็จการศึกษาของเขาในปี 1933 และเขาเข้าทำงานเป็นแพทย์ในแมชแฮด[1] ในช่วงทศวรรษที่ 1940 เขาเป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงสาธารณสุข[1] ในปี 1950 เขาเป็นอธิการบดีมหาวิทยาลัยยแทบรีซหลังจากนั้น 5 ปีต่อมาก็คือปี 1954 เขาเป็นทูตของอิหร่านไปยังยูเกสโกจากนั้นเขาก็สอนที่มหาวิทยาลัยซอร์บอร์น ชั่วขณะหนึ่งและกลายเป็นสมาชิกสถาบันการแพทย์แห่งชาติของฝรั่งเศส ซึ่งครั้งนี้เขาก่อตั้งพรรคชาตินิยมอิหร่าน (เปอร์เซีย: حزب ملیون, อักษรโรมัน: Ḥezb-e Melliun) ในคำสั่งโดยตรงของพระเจ้าชาห์ที่ให้กำหนดระบบสองพรรคการเมืองตามแบบอเมริกา[2] และเขาเป็นประธานพรรค[3]

เขาดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขในคณะรัฐมนตรีของแอฮ์แมด แกวอม รัฐมนตรีว่าการกระทรวงวัฒนธรรมในคณะรัฐมนตรีของแอบโดลโฮเซย์น แฮฌีร์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคมในคณะรัฐมนตรีของแอลี แมนซูร์ และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยในคณะรัฐมนตรีของโมแฮมแมด ซอเอด นอกจากนี้เขาเป็นผู้ว่าการอาเซอร์ไบจานอีกด้วย[4]

ในเดือนเมษายน 1957 เขาเป็นนายกรัฐมนตรีอิหร่านแทนนายโฮเซยน์ แอลออ์ [4][5] คณะรัฐมนตรีของเขา จนถึงเดือนกันยายน 1960[6] และเขาถูกแทนที่ด้วยแจอ์แฟร์ แชรีฟเอมอมี[7] จนถึงก่อนเสียชีวิต เขาเป็นประธานกรรมการบริษัทน้ำมันแห่งชาติอิหร่าน[8] เขาเป็นคนสนิดใกล้ชิดกับพระเจ้าชาห์[9]